Categorieën
Verhalen van de berg

Facebookboeken

‘Masturberen of broodje smeren?’ Misschien wel de raarste post die ik ooit las – van een een vrouw die ik verder alleen via Facebook ken. Nog raarder: dat allemaal mensen haar daar serieus over gingen adviseren (‘Je hebt toch twee handen?…’).
Facebook is vaak zinloos en zeker verslavend, maar hier op de berg is het bovenal de koffiemachine waar ik ouwe kennissen tegenkom en nieuwe collega’s.
Bovendien heb ik er nu al twee boeken aan overgehouden.

Als het hagelt in Nederland, krijg ik dat een keer of twintig door via Facebook – als de zon schijnt nog ongeveer tien keer zoveel. Kinderen, poezen, zonsondergangen, je moet je er een beetje doorheen werken, maar dan kom je ook van alles te weten. Wie er nieuwe boeken hebben geschreven en hoe die boeken worden gerecenseerd of vertaald bijvoorbeeld. Er is iemand die een seksfeuilleton schrijft op Facebook, elke dag een aflevering (soms best goed) en mijn lieve vriendin J houdt ons dagelijks op de hoogte over haar veel te vroeg geboren kindje. Ik zag vorige week zelfs de eerste Facebook-foto van een dode; de vrouw zelf had de dag tevoren nog een laatste groet gepost (‘Stel niks uit, leef en heb lief…’).
Nee, dat is niet zinloos.

Gekoppeld

En terwijl ik worstel met mijn volgende jeugdboek dat de najaarsaanbieding zeker niet gaat halen en de voorjaarsaanbieding misschien ook wel niet, biedt Facebook mij stiekem fijne klussen tussendoor. Een jeugdfoto gedeeld door een illustratrice die ik nooit eerder had ontmoet, bracht ons in gesprek over iets wat nu zomaar een prentenboek dreigt te gaan worden – het verhaaltje is al af.
Een andere illustratrice werd op Facebook aan mij gekoppeld door een beroemde schrijver en dat leidde tot veel gemail, een ontmoeting, teksten en tekeningen… Met een beetje geluk wordt dat straks een graphic novel.
Dus tsja, als mijn man en kinderen soms roepen dat ik me gedraag als een junk (‘shit, al de hele dag niet gekeken, heb ik iets belangrijks gemist?’), dan kan ik altijd nog zeggen dat Facebook nou eenmaal enorm belangrijk is voor mijn werk. Toch?

4 reacties op “Facebookboeken”

Wat herkenbaar. Als ik achter mijn laptop zit, waarom zeggen we eigenlijk achter terwijl de laptop voor me staat op mijn buro, zijn Facebook en Twitter mijn contacten, mijn collega’s en soms mijn vriendjes. Ik lees, lach, erger en verbaas me. Maar vooral beleef ik er erg veel lol aan.

Ada

Nee, dat denk ik niet Ada! Dat weet ik eigenlijk wel zeker. Ook en vooral om het mailen en skypen met vrienden.

Laat een antwoord achter aan Anna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *