Categorieën
Verhalen van de berg

Bloody mouse

Lieve kinderen van Nederland. Lang geleden, toen jullie nog kleuter waren, was het vast enorm opwindend om Mickey Mouse in het echt te zien bij iets als Euro Disney. Toen snapte je nog niet dat het eigenlijk gewoon een zwetende man was in een pluchen pak. Heel schattig. Maar tien, elf of zelfs twaalf jaar zijn en dan nog denken dat zo’n muis echt is, of zelfs dat een muis een schrijver kan zijn – dat is een beetje zielig, toch?

Het is kinderboekenweek dus is er groot feest met muzikanten, toneelspelers, danseressen, mimespelers, koks… ‘En ook zijn de volgende schrijvers aanwezig: Gertie Jaquet, Anna van Praag en Geronimo Stilton.’  Dat staat in de folder van de bibliotheek. Gertie is illustratrice, maar dat moet je ruim zien. En dus vertegenwoordigen wij samen ‘de schrijver’  want Geronimo Stilton… kinderen, nog één keer: DIE MUIS IS GEEN SCHRIJVER.

Muizenpak

Het gaat me er niet om of Geronimo’s boeken goed zijn of niet, of dat ze zo fijn leesbevorderend werken en ook zo leuk voor kinderen met dyslectie. Het punt is dat die boeken worden geschreven door een groep mensen die werken bij een of ander reclamebureau. En dat die mensen doen alsof ze een muis zijn die Geronimo heet. Als er dan iets feestelijks is met kinderboeken, dan komen ze niet zelf, nee, dan huren ze een vrij wanhopige werkloze in en die trekt dan een muizenpak aan. En die man in dat muizenpak gaat dan ook nog handtekeningen zetten als ‘Geronimo’.
Echt ongelooflijk dat er nog steeds zoveel kinderen zijn die daarin trappen. Want waar staat vandaag voor de zoveelste keer de rij handtekeningenjagers? Niet bij Gertie, niet bij mij, maar…  Echt waar. Hoe dom is dat? Sorry hoor, kinderen, maar ik had jullie hoger ingeschat.
Ik trek nog een week door het land. Zullen we vanaf nu afspreken dat niemand meer vraagt: ‘Heeft u  Geronimo Stilton wel eens in het echt ontmoet?’ En ook niet mij vol trots zijn zogenaamde handtekening laten zien graag.
Want anders ga ik die nepmuis nog eens iets aandoen ben ik bang. Iets heel erg bloederigs in zijn pluche zodat hij heel snel wegrent, met zijn staart tussen zijn vette muizenpoten.

9 reacties op “Bloody mouse”

Vandaar dat ik nog steeds bang ben voor muizen, wat bijna niemand snapt. ‘Want jullie maken van die verre reizen en daar wemelt het van het ongedierte.’ Dit krijg ik heel vaak te horen, meestal van mensen die in Nederland blijven. De meeste muizen zie ik in Nederland…

Ada

Ik heb het altijd al dom gedoe gevonden, zo’n muis, die Kaas van z’n achternaam heet (maar dat snappen die leesbevorderde dyslectische kinderen dan niet). En grote mensen in beestenpakken zijn eng (kijk maar naar carnaval).

Fijn om te lezen dat er nog meer mensen allergisch zijn voor grote pluchen muizen! Brrrrr…en dan vooral die enge J.S.!!!
Het was leuk om je daar even te zien, ik heb spijt dat we elkaar niet even gesproken hebben.

Dit roei je niet uit Anna. Het is ook niet echt leeftijdgebonden. Verwerk het tzt maar in een boek! Ga lekker door waar je mee bezig bent. Gezellige dagen in Nederland en veel schrijfplezier in Montefrio. Ik geniet mee!

Laat een antwoord achter aan Anna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *