Categorieën
Verhalen van de berg

Matanza

‘Ik zou wel eens een paard willen slachten,’ zegt de kleine Lucia en ze drukt haar hippe brilletje nog maar eens stevig op haar neus. En, als ze de geschokte blik van Chaia ziet: ‘Of anders een tijger. Een konijn kan ik al en een kip ook. Goed he?’
Ja, offerfeestvierders overal ter wereld: voor het echte slachten moet je nu hier zijn, op de gezellige boerderijtjes van Zuid Spanje.

Slachten met oma

Matanza heet het en dat klinkt als een dans. Hele schoolklassen blijven ervoor thuis, vooral de meisjes. Gezellig vier varkens slachten samen met oma. En daarna begint het grote malen, sudderen en het uitwassen van de darmen. Want dit draait allemaal om de worst. De chorizo, de salchison en al die andere fijne worstjes worden deze week gedraaid in grote stallen. En dan maar rijpen, net als kaas.
Vorig jaar ging ik nog kijken, dit jaar geloof ik het wel. Heus, ik ben heel ambachtelijk geworden van de slagers hier, waar de kop nog aan de kip zit en waar je gewoon op het beest zelf moet aanwijzen wat voor vlees je wilt. ‘Doet u mij maar vier karbonaadjes van het hoofd.’ Maar om ze nou ook nog geslacht te zien worden… ‘Alleen dat gegil van de biggen is niet echt leuk,’ zegt Lucia. En barst vervolgens in lachen uit.

‘Ik zou wel eens een paard willen slachten,’ zegt de kleine Lucia en ze drukt haar hippe brilletje nog maar eens stevig op haar neus. En, als ze de geschokte blik van Chaia ziet: ‘Of anders een tijger. Een konijn kan ik al en een kip ook. Goed he?’
Ja, offerfeestvierders overal ter wereld: voor het echte slachten moet je nu hier zijn, op de gezellige boerderijtjes van Zuid Spanje.

Lekker worsten maken

Want ze vinden ons natuurlijk watjes, lafaards dat we dat niet eens durven aanzien. Terwijl deze zelfde Lucia (negen jaar) van haar ouders nog geen tien minuten alleen thuis mag blijven en de schoolbus voor haar een ingewikkeld rondje rijdt omdat ze alleen het weggetje hier beneden niet over mag steken. Een kleine wereld vol grote gevaren. Ik ken een ander meisje van acht dat sinds kort alleen iets naar de glasbak mag brengen. Looptijd: drie minuten; oversteekgevaar: nihil (geen oversteek). En ditzelfde meisje staat vanmiddag tot haar enkels in het bloed. Maar ja, dat is dan ook de matanza. Lekker worsten maken voor de winter die voor de deur staat. Provisiekamers vol, samen met de ingemaakte kweeperen, de nieuwe olijven, het vijgenbrood.
Mmm… ik krijg ondertussen wel erg veel zin in worst, toch.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

https://www.google.com/recaptcha/api.js?onload=wpcaptcha_captcha&render=6LegNGMpAAAAAEL7VaYeN_X02PBbd0M0l9CdiY0M&ver=1.23