Categorieën
Verhalen van de berg

Who needs the queen

Ach Koninginnendag…
We vieren hier veel Nederlandse feesten, maar deze niet. Kan ook niet natuurlijk. Ik bedoel: zie je die meisjes al met een kraampje vol spulletjes op de berg zitten? Of ik die oranje tompoezen bak? Pathetisch.
Ooit woonden we op de Brouwersgracht en vouwde het feest zich om ons heen. Keek je uit je raam, lag de gracht heel vroeg ’s ochtends al potdicht met bootjes. En alle kroegen waren naar de straat verplaatst, het hele leven naar buiten (zoal het eigenlijk altijd is in Sevilla, bedenk ik me nu). Of later in Durgerdam: vlag uit, huis versierd, kinderen verkleed als elf heel opgewonden voor het zaklopen. Tot geamuseerde verbazing van Ilco en lichte schaamte van Bloem moest ik altijd huilen van de optocht achter de boerenkar: al die ernstig-trotse kinderen op een rommelrij. Terwijl nu… mijn dochters gaan knutselen voor de kruizendag. Voor de wát?

Hoe ik mijn kruis draag

Op Dia de la Cruz doe je een soort speurtocht door het dorp. Doel: zoveel mogelijk versierde kruizen vinden. En dat is vaak enorm creatief gedaan, denk: kruizen van rijst, kruizen van bloemetjes, door omaatjes geborduurde kruizen, en zelfs zigeunerkruizen van flamencojurken en gitaren. Heel leuk lokaal. Maar toch. Koninginnedag voor mieren, zo voelt het een beetje. ‘Maar het regent!’ zegt Ilco vanuit Nederland. Dat helpt niet. Ik ben bang dat ik nu echt zo’n echte Delftsblauwe expat ben geworden die verlangt naar ‘de echte Nederlandse koninginnendag’.
Dan verstoort de telefoon mijn melancholie. Het is Chaia die de onvergetelijke woorden spreekt: ‘Mama kom snel kijken hoe ik mijn kruis draag!’
Ik spoed mij naar een of ander binnenplaatsje. En daar zie ik mijn dochter met haar Spaanse vriendinnetjes ernstig rondlopen. Samen torsen ze een aandoenlijk kruis van flessendoppen en piepschuim en lopen zo rondje na rondje. Verderop is de klas van Dunya druk doende met een kruis van felgeschilderde yoghurtflesjes. Dunya klimt net op de tafel. Overal krioelen verfkinderen. Ik kijk rond en dan… ik kan er niks aan doen, ik slik en slik.
Who needs the Queen? Ontroering is overal.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *