Categorie: Verhalen van de berg

Ze waren rood, de becas. Wat een piepklein beetje jammer was want heel veel meisjes hadden voor een rode jurk gekozen. Maar Bloem was toch het mooiste, kijk maar op de foto’s hieronder (lees verder)

Lees verder

Vandaag hangen ze mijn oudste dochter een sjerp om. (lees verder)

Lees verder

Family trauma number one. (lees verder)

Lees verder

‘Ik denk dat het pruimtabak is,’ heeft Ilco monter gezegd over Dunya’s spannende vondst. (lees verder)

Lees verder

All that we needed tonight
Are people who love us and like
I know how it feels to need
Oh when we leave here, you’ll see
(lees verder)

Lees verder

Een diep geluksgevoel stroomt door me heen, het is gelukt, eindelijk. JAAAA mail ik Ilco extatisch (want ons huis is zo groot, wij mailen elkaar van zijn studio naar mijn schrijfkamer en vice versa), we moeten het vieren, nu!
Wie had ooit gedacht dat ik zo intens blij zou worden van… (lees verder)

Lees verder

Mama, er is ineens geen kattenvoer meer. Mama help, waar zijn AL mijn onderbroeken? Mama, ik heb het nú nodig, waar is mijn verzekeringspasje? Mijn pianopartituur? En mijnmijnmijn…
In dat lelijke plastic doosje met de verpieterde visitekaartjes. Op de piano. Heb je al in die emmer bij de deur gekeken? (‘emmer? sinds wanneer hebben wij een emmer bij de deur? sinds wanneer hebben wij überhaupt emmers?’) In de kast bij je zus misschien? Dit zijn -in willekeurige volgorde- de antwoorden op de vorige vragen. Ik weet het best vaak. Dat maakt me idioot blij, ik kan er elke keer minutenlang van nagenieten.
(lees verder)

Lees verder

Het is zo waar als een cliché maar zijn kan: Spaanse meisjes zijn de allermooiste, maar zodra ze moeder worden verleppen ze razendsnel. (lees verder)

Lees verder

“Ineens waren ze er, de vriendjes. Jarenlang hadden mijn grote zussen er met dedain en desinteresse over gepraat en was ikzelf degene die verkering had en voor het eerst een jongen zoende. Dat was toen ik negen was, in de schoolbus. Nu kon je geen zussenkamer meer inlopen of er zat er eentje te skypen die gilde dat ik weg moest, nu nu. Aftershave geuren walmden door het hele huis, vriendjes gingen alsof het de gewoonste zaak was mee naar het strand. Zelfs de trampoline kon je niet meer argeloos betreden.” (lees verder)

Lees verder

De leukste man die ik in Spanje heb ontmoet is kaal en zeker 15 jaar jonger. Hij is zweet zo erg dat hij regelmatig zijn shirt uittrekt en het als een vlag boven zijn hoofd wappert in een regen van druppels. Daar lachen wij dan om en soms juichen we zelfs. Als ik weet dat ik hem ga zien, word ik altijd blij wakker. (lees verder)

Lees verder