Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Ode 10 (aan mijn bankrekening)

Vorig jaar sloot ik af in de min: er was meer geld uitgegaan dan binnengekomen.

Dat is ook niet zo moeilijk als je als ‘nieuwkomer’ (uitgeschreven tijdens Spanje) Amsterdam binnenkomt en je wel fatsoenlijk wilt wonen met je dochter. Dan betaal je dus ongelooflijke expatprijzen.

Vertwijfeld

Ex doet een goeie duit in het zakje maar dan nog. Ik herinner me een financieel adviseur twee jaar geleden, die starend naar mijn cijfers vertwijfeld uitriep: ‘Maar dit kan toch helemaal niet!’
Er waren echte vrienden die stand by stonden (en staan) voor leningen en daar hield ik serieus rekening mee, vorig jaar rond deze tijd.
Dit jaar eindig ik in de plus en daar ben ik zo trots op. Het komt door keihard werken, ook ’s avonds en in het weekend, maar werken vind ik niet naar en het werk op zich is allemaal leuk en belangrijk. Wel echt heel tof dat ik op mijn vijftigste nog erin slaag om carrière te maken, trouwens, dwars tegen de tijdgeest in.
Voor volgend jaar weet ik het allemaal nog niet, dat heb je als zzp-er, het heeft ook met toeval en geluk te maken. Maar dit jaar geef ik mezelf cadeautjes voor mijn huis: een mooi nieuw lampje en een gouden kussentje waar de meningen erg over verdeeld zijn maar wat tot in lengte van dagen symbool zal staan voor dit gouden jaar.

En elke dag check ik wel een keer de cijfers op mijn ene bankrekening. Het staat er echt. Pff!

 

 

4 reacties op “Ode 10 (aan mijn bankrekening)”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *