Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Brief aan een verre dochter

Snoesje, ik heb je kamer opgeruimd. Of eigenlijk is leeggemest misschien een beter woord, het is echt ongelooflijk hoe iemand op zo’n piepkleine ruimte zoveel troep kan maken.

Diverse keeltabletten, onduidelijke consumptiefiches in meerdere kleuren, je grote Minnie Mouse knuffel, engelenvleugels, overal losse oorbellen en tampons, een halflege fles Russische drank, een reisslaapzak (ben je die nou vergeten?), vier ov-kaarten (dus dáár waren ze gebleven), zwerfkleding, zwerfafval, een nog ongeopende zak drop (hoera), mijn eigen favoriete zwarte hempje, beeldschone ongedragen bruine laarsjes, raar veel tassen voor iemand die tassen haat, twee eierdopjes en overal maar dan ook overal spinnenwebben. In dat halfjaar dat je er woonde, heb je volgens mij nooit iets afgestoft.

Wisselkamer

Het is de wisselkamer. Nu jij op reis bent, mag ik erin. En maak ik er mijn schijfkamertje van. Eindelijk! Elke vrouw moet natuurlijk a room of her own hebben, maar dat geldt voor schrijvende herbergiersters in het bijzonder. Een eigen kamer met een deur die dicht kan!
Wat nog even schrikken was: de nieuwe bedbank die jij erin hebt gezet omdat je zo vaak logé’s had en waardoor de vorige bedbank helemaal ingezakt was, die nieuwe bank dus, is zo verschrikkelijk groot dat mijn fijne bureautje er niet meer in past. Maar inmiddels heb ik me daarmee verzoend. Waarom moet je altijd achter een bureau zitten? Ik heb nu mijn eigen royale schrijfbank, kijk maar. Zit heerlijk.
O ja en op het kastje lag gewoon nog je dagboek, alsof je er elk moment in verder zou gaan schrijven. Jij en je dagboek, dat beeld is zo vertrouwd. Hoe blij ik ook ben met de kamer, dat verpestte het wel even. Hier is haar dagboek, maar waar is ze zelf nou? Godzijdank ben je niet dood.
En maak je geen zorgen, ik heb dat dagboek goed voor je opgeborgen op een veilige plek.

Het laatste beeld dat je doorgaf was dat je nu pannenkoeken eet bij de watervallen. In mijn gedachten ben je dat alweer urenlang aan het doen. En als je soms terugdenkt aan mij, dan graag op deze bank, schrijvend.
With you in spirit, dag schat!

Één reactie op “Brief aan een verre dochter”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *