Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Lekker aan de zuivel?

‘Mam, ga nooit in een restaurant je uitgebreid excuseren voor je leesbril bij het bestuderen van de menukaart. Je hebt geen idee hoeveel mensen dat doen – en allemaal op dezelfde manier. Alsof het mij iets kan schelen dat ze ouder worden, ik ken ze toch niet anders.’

Oudste dochter werkt bij een restaurant en toont aan dat je een stuk minder origineel bent dan je zelf dacht.

Verplicht gesprekje

Zo schijnt iedereen op precies dezelfde toon ‘Ja, lekker, dank je wel’  te zeggen als de bestelling op tafel komt (ik hoor het mezelf zeggen). En maakt iedereen dezelfde grapjes over het concept van ‘shared dining’ bij haar in het restaurant.
De andere dochter, die werkt bij de supermarkt, zegt dat op de vraag ‘Wilt u de kassabon mee?’ zo goed als iedereen zegt: ‘Nee hoor, ik krijg het toch niet terug.’
Kijkjes achter de schermen van het verkoopverkeer zijn het. Het werkt twee kanten op. Ik heb nooit geweten dat Albert Heijn-medewerkers verplicht een gesprekje moeten beginnen met de klant. Ze hebben zelfs instructie gehad, in de sfeer van: als iemand heel veel worstjes en hamburgers koopt, vraag dan: ‘Lekker aan de barbecue?’
Dochter en haar vriendin-collega associeerden laatst vrolijk verder. Als iemand zes pakken melk koopt, kun je zeggen: ‘Lekker aan de zuivel?’ Als iemand een voorraad maandverband koopt, dan zeg je… of bij meerdere pakjes condooms…

Jargon

Als je erop let is alles jargon. De lingerieverkoopster bij de Bijenkorf zal nooit zeggen: ‘Lekker aan het proppen?’ Maar wel op zachte, extreem deskundige toon vragen: ‘Hoe zit ie, die beha?’ Ze kan ook gewoon het gordijn openschuiven en zelfs ongevraagd aan je borsten zitten om ‘de pasvorm’ te controleren.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er extreem gevoelig voor ben. Na zo’n vakkundig advies durf je de zaak bijna niet meer zonder nieuw setje te verlaten.
Of zoals gisteren. Ik stond de gouden laarsjes te passen die ik stiekem al een tijdje op het oog had. ‘Mooi he?’ verzuchtte de schoenenverkoopster samen met mij. Om eraan toe te voegen: ‘Eigenlijk hoort in de kast van iedere vrouw een paar gouden schoenen te staan.’
Dat sloeg als in als een bom. Natuurlijk! Elke zichzelf respecterende vrouw hoort op zijn minst een paar gouden schoenen paraat te hebben voor Assepoester-achtige situaties, waarom had ik dat eigenlijk niet? Wat was er misgegaan met mijn aankoopbeleid, met mijn zelfrespect?
Ze waren duur, die laarsjes. Maar dat maakte op dat moment ineens niet meer zoveel uit…

3 reacties op “Lekker aan de zuivel?”

Dit zijn echt mooie laarsjes zeg, ik zou bijna willen vragen waar je die gekocht hebt maar ik doe het niet want ik mag niks meer van mijzelf kopen.
En ja ik heb mij ook een jaar lang zitten verontschuldigen over mijn leesbril die ik dan opeens in een cafe uit mijn tas vis. Na eerst maanden lang geweigerd te hebben hem op te zetten in het openbaar en dus bij elk restaurant het speciale dagmenu bestelde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *