Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Een speech voor 2025

Sit back and enjoy the ride. Dat schreef ik een jaar geleden. Ik schreef ook: 2025: ja, ik wil!

En daar staan we dan nu, 2025 en ik, op de valreep.

Wrap up

Ik bekijk 2025, van top tot teen, van januari to december. Alles is ook echt gebeurd. J en ik zijn getrouwd, het was de mooiste, lichtste zomerbruiloft die je kon dromen. Ik heb nu weer een Man, nog steeds vind ik het af en toe gek om het te zeggen, als in: ‘Mijn man komt zo.’ We wonen nog steeds apart en slapen vaker niet dan wel bij elkaar, er is niks veranderd. En toch is alles veranderd.
Mijn dochters maakten in 2025 alledrie een zevenmijlssprong. De oudste kocht een huis, samen mer haar vriend (ze heeft trouwens ook ineens een lease-auto). De middelste deed baanbrekend onderzoek in de jungle en was dwars daardoorheen serieus verliefd, voor het eerst sinds een jaar of tien. De jongste joeg ons allemaal de stuipen op het lijf door een gruwelijk ongeluk te krijgen in januari, maar kwam daar sterker uit, ik heb niemand zo snel zien groeien dit jaar als zij.
En ik? Ik schreef. Het moeilijkste boek dat ik ooit geschreven heb, het leidde serieus tot nogal veel nachtmerries. Dat boek ligt nu bij de redacteur en over vijf maanden in de winkel (ik ga daar nog veel meer over vertellen). Een ander boek verscheen trouwens ook, in januari: Waar ben je. Dat boek moet nog een beetje meer gaan vliegen in 2026, maar dat begint wel goed: met een tweede druk. Jona kreeg trouwens een derde druk, dat is me al lang niet meer overkomen.

Er waren geboortes in 2025 (hallo nichtje Vosse!), begrafenissen, en er werden dierbaren heel erg ziek. Ook dat moet benoemd. Mijn vrienden waren heel dichtbij.

Het woord nederig komt bij me op. Niet echt een Annawoord. Maar al het dierbare van het afgelopen jaar heeft iets buitengewoon innigs.
Hé 2025, je was uiteindelijk helemaal geen achtbaanjaar. Je was allesomvattend en kraakhelder, als een eindeloze midzomerdag en -nacht.
En nu laat ik je gaan, lief 2025, heel zacht en met een kusje.

Geweldige bloglezers, heerlijk dat jullie er ook een beetje bij waren allemaal. Gaan jullie met me mee 2026 in, het Jaar van het Vuurpaard?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *