Hoe ziet jullie ideale kerst eruit?  Mij kan het eigenlijk niet druk genoeg zijn.

Waardoor er de komende dagen een kleine twintig mensen aanschuiven aan mijn  tafel – en dan heb ik het dinsdagdiner nog niet eens meegeteld.

Mandelahuisje

Ik ben al dagen bezig met menu’s bedenken, kookschema’s maken, dwars door de stad rijden op zoek naar dat ene speciale ingrediënt. Ik denk na over kerstverhalen om voor te lezen, de mooie kleren waar ik me in ga hullen, hoe ik de tafel ga dekken, enzovoort. Het gaat ver, ik kan me voorstellen dat de mensen om mij heen hier een beetje moe van worden, het is allemaal best… veel.
Ondertussen wordt het Mandelahuisje ontmanteld, die prachtige plek aan het IJ waarvoor we ruim tien jaar geleden terugkwamen naar Nederland. Dat huisje gaat nu weer terug naar de gemeente. Bij al mijn verhuizingen zijn flink veel spullen achtergebleven her en der, maar ergens op de zolder van dat huisje liggen nog wat gevangen herinneringen. Een mand met de schattigste babykleertjes, fotoalbums van de kinderen waarin ik allerlei blogs avant la lettre schreef; en een enorme kist met dierbare brieven en briefjes, tekeningen en andere papieren die ik in het nieuwe jaar eens rustig ga uitzoeken. Nu het gezin is uitgevlogen, herinneren die beelden en woorden nog aan hoe het was.
En dat is kostbaar, want het is allemaal in een oogwenk voorbij gegaan en dat is al melancholiek genoeg.
Ach, die vergankelijkheid. Om die een beetje te tackelen (of te doen alsof) schrijf ik ook mijn blogs. En daarom bouw ik dus ook die enorme kerstdiners, denk ik. Urenlang samen aan een tafel met goed eten.
En dat de tijd dan stopt.

Merry xmas allemaal – hoe je het ook viert!