When the dog bites
When the bee stings
When you’re feeling sad…
Oké, ik ben geland. Zoals een vliegtuig eerst heel lang cirkelt en dan toch ineens pats, wielen op de grond.
Maria to the rescue
Een maand geleden schreef ik hier een stukje met de titel Vliegen. En vliegen deed ik, op die trouwdag en in de dagen en weken erna.
Maar nu zit ik dus in Vlissingen en ik heb niet echt vakantie van mezelf. De gewoonheid van het leven slaat me om de oren. J werkt de hele dag, ik wandel braaf 10.000 stappen, de lucht is grijzig. Er is een boek on hold, mijn agenda is leger dan ik zou willen. Ik weet dat dat voor een heleboel mensen verrukkelijk klinkt, om te beginnen voor die echtgenoot, en ik wil niet zeuren. Geen lethargisch gedoe, gewoon mijn schouders eronder. Onder… iets.
Blij zijn met jezelf is soms het allermoeilijkste. Net zoals dat ooit in Spanje op de berg het allermoeilijkste was, ik heb niet heel veel geleerd.
Maar dan hoor ik mezelf zomaar een beetje zingen terwijl ik daar zo banjer langs de zee en het is The sound of music. I simply remember my favourite things and then I don’t feel so bad. Maria to the rescue!
Dingen dus, geen mensen. Goed dan. Maar wel mijn eigen favourite things niet de ‘schnitzel with noodles’ van Maria.
Dus nu zit ik na te denken.
Lovechock chocola, met kokos of ‘warm hug’.
De eerste keer dat je een nieuw jurkje aantrekt en het zit perfect.
De film The Sound of Music.
De geur van grootjes kippensoep.
Vallende sterren.
Mooie drankjes in mooie glazen, buiten.
Fietsen door Amsterdam in de vroege ochtend.
“One step beyoooond” (Madness)
Knisperende lakens van een maagdelijk wit hotelbed.
Datzelfde bed als het niet meer maagdelijk is.
En foto’s die iets hebben gevangen. Daar heel lang naar kijken.
Foto: Gözde Otman
