Vliegen

Wat krijg je als een horrorfan trouwt met een rituelenfan?
Een Wicca handvasting met linten en mascottes. En daarna een performance van een zombiebruidspaar.
Maar ook het echte trouwboekje, het feest.

Ik, de schrijver, zit even nog zonder woorden om te vangen hoe groots en tegelijk hoe intiem het allemaal was. Komt nog wel.
Voor nu alvast een paar sterren van het feest:

Buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand Mylou. Een speech die zelfs de echte ambtenaar nederig maakte, gelardeerd met goede grappen, wijsheid, zang… daarna wilde iedereen door haar getrouwd worden.
Het hippe trouwpak van J, inclusief witte slangenleren riem en dito schoenen.
Mijn eigen lichaam in een trouwjumpsuit – de hele avond van meerdere mannen en zeker ook de mijne toegefluisterd gekregen hoe sexy ik was.
Het boudoir waar ik me verstopte tot de ceremonie; het had iets van een Marokkaans vrouwenhuis, een clan waar steeds vriendinnen in en uit fladderden. Waaronder mijn zus die meer dan ooit voelde als mijn twin sister en ceremoniemeester Nancy, standvastig als de zon zelf.
De vrouwelijke deejay Daan Modern die mij en heel veel anderen non-stop urenlang aan het dansen kreeg.
Nog een tribe: de kinderen van het dinsdagdiner, die de gemiddelde leeftijd flink omlaag trokken, overal doorheen fladderend als bonte vlinders.
De drie dochtertjes van onze oude oppas Marije, bloemenmeisjes in panterjurkjes (de jongste bleef doodstil staan – en wij dus ook).
En mijn eigen dochters. Die tijdens de ceremonie ook stuk voor stuk een soort geloftes uitspraken en die ons later profi toezongen. Het hoort natuurlijk uiteindelijk andersom maar vandaag waren zij the wind beneath my wings.

En hoe hoog vloog ik, samen met mijn lief, vrij en prachtig, in grote en kleine concentrische cirkels.