Beter wordt het niet

“Wittebroodsweken: de periode van de eerste weken na de huwelijksvoltrekking, waarin het getrouwd paar niet gestoord mag worden door visite, vertegenwoordigers van verzekeringsmaatschappijen en anderen.” (wikipedia).

Vier nachten en drie dagen na de bruiloft waren we volledig in de ban van elkaar.

Hartjes

De huwelijksnacht in een lief Amsterdams hotel, waar we, eindeloos pratend, lieve kaartjes lezend en champagne drinkend, het ineens alweer licht zagen worden.
Daarna gingen we naar het fijne Afrika Festival in Overijssel. Tussendoor sliepen we in een oude watertoren, waar de eigenaars hartjes op het bed hadden gestrooid. We klapten mee met moeilijke Afrikaanse ritmes, aten als hongerige wolven, vielen steeds in slaap, huilden een beetje, lachten en ondertussen stroomden de foto’s en lieve berichtjes binnen. Het begon op dat festival ook te regenen, maar dat maakte niks uit. ‘Het is echt groot,’ zei J op een gegeven moment over het trouwen, hij zei het bijna verbaasd. En ‘Beter wordt het niet.’ Dat had hij al een paar keer gezegd. We dansten nog wat in de modder, keken maar steeds met nieuwe ogen naar elkaar en vonden elkaar om op te vreten. Zondag  sliepen we ook nog samen – en maandagochtend vertrok J naar Vlissingen. Back to life. Net als ik. Ik slaap nu weer met de poezen, ga naar de sportschool, probeer aan het werk te gaan en niet te dramatisch te doen daarover. Back to reality.

Maar er is wel degelijk iets veranderd, iets groots.

Foto: Gözde Otman