I am wonderful. I deserve to be wonderful. And I contain multitudes.
Eens met deze mantra?
Geheim
Hij komt uit Life of Chuck, een fijne film die draait in het bestbewaarde geheim van Amsterdam: bioscoop The Pulse. Om heel veel redenen ook behoorlijk wonderful.
De film is ook een aanrader. En ja, die mantra. Heerlijk natuurlijk, alleen word ik ongemakkelijk van dat middelste zinnetje. Komt ongetwijfeld doordat ik ben opgegroeid in een Amerikaanse sekte die enorm geloofde in de maakbaarheid van je eigen leven, je eigen geluk.
I deserve to be wonderful impliceert voor mij dat je er iets voor moet doen. Je verdient het. Een vakantie bijvoorbeeld. Net zo’n zinnetje als: ‘het is je zo gegund.’ En dan begint het relativeren. Verdien ik een vakantie meer dan mijn lamlendige buurman, omdat ik zo hard gewerkt heb en hij alleen maar voor de tv hangt? Verdien ik het meer dan de volledig van zichzelf vervulde expat op de Zuidas omdat ik ergens mantelzorg heb gedaan en dus karmapunten kan inwisselen?
Als je zo begint kom je uiteindelijk altijd terecht bij de kinderen met hongerbuikjes in Bangladesh. Relativeren is een bitch, ik zweer het je.
Dus in Life of Anna denk ik het zo:
– Iedereen is wonderful. Ook Trump (goed ik moet nog een beetje meer zenboeddhist worden om dit echt te kunnen zeggen maar daar werk ik aan).
– Iedereen verdient een goed leven. En daarom loop ik vannacht dat pokke-end (al de hele week bezorgd of het me wel lukt) om geld op te halen voor vluchtelingen. Doen jullie ook nog snel een duit in het zakje? Het mag best twee keer haha (dank trouwe bloglezer Kenneth). Hier is de link:
https://www.nachtvandevluchteling.nl/teams/moederhart-dochtersprong?tab=donations