Mijn oudste dochter, die morgen 28 jaar wordt, is mijn spiegelmeisje.
Niet letterlijk, ze is namelijk lang en met grijsblauwe ogen. Wel schemert er, hoe ouder ze wordt, meer joodse afkomst in haar trekken.
Versie
Maar mijn oudste dochter spiegelt mijn leven. Ze deed de studie die ook deed en werkt, net als ik op haar leeftijd, in de cultuur. Ze is de oudste, net als ik, dat herken ik ook. Dat verantwoordelijke. Ze is al jaren met een geweldige jongen – zoals ik op die leeftijd ook al jaren met haar vader was. En, nog frappanter, ze heeft net haar eerste huisje met hem gekocht. Dat deed ik ook op haar leeftijd, maar in deze tijd is dat knapper.
Tot zover de overeenkomsten. Mijn oudste dochter, die morgen 28 jaar wordt, is namelijk ook een heel ander soort spiegel. Zij is een betere versie van mij, door naar haar te kijken leer ik veel over mezelf.
Mijn dochter is behoorlijk trouw aan zichzelf. Dat klinkt heel makkelijk, maar dat was het niet voor mij. Het was ook wel een andere tijd toen ik 28 was en ik had een andere moeder, maar toch. Waar ik nu ben op mijn 58ste, met vallen en opstaan, daar is mijn dochter nu al. Ze spiegelt mij zachtheid voor. Oordeelloosheid. Bescheidenheid. Dat moet wel direct uit haar komen, want ikzelf had op haar leeftijd nogal veel oordeel en bluf.
Het is niet dat zij over zich heen laat lopen, zeker niet, maar ze is gewoon een stuk liever. Met een wijze, inclusieve blik. Het gebeurt steeds vaker dat ik goed naar haar luister en zeg: ‘Ja schat, je hebt helemaal gelijk.’
Wat een cadeau om zo’n dochter te hebben! Happy birthday cariño!
