Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Pegasus’ zevende hemel

De littekens op haar witte velletje vertellen een verhaal van slaan en zwepen. Van een zware kar trekken en een veel te hard Spaans bit.

Nooit zal ze ons vertellen hoe het echt was in haar vorige leven. Soms krijg je een vermoeden, als ze bijvoorbeeld heel erg schrikt van een bepaalde beweging of zich hevig verzet als je haar wilt opzadelen.

Als de korenvelden gemaaid zijn

Chaia is al net zo gevoelig en net zo temperamentvol, vanaf het begin – toen Pega aankwam vanuit de paardenopvang- herkenden die twee elkaar. Ook in het hoge springen, het harde galopperen. Als de korenvelden gemaaid waren, stoven ze in rengalop over de glooiende Spaanse heuvel. Dan waren ze even in een andere dimensie – en daar waren ze samen.
Dat is nu. Nu op dit moment zijn de korenvelden gemaaid.
Chaia zette haar hoeven in het zand, een jaar geleden. Ze wilde niet weg uit Spanje en zette meteen haar grootste troef in: als Pegasus niet mee mag, dan ik ook niet.
We namen Pegasus mee.
Dat is niet mijn verdienste. Ik mopperde over het gedoe, de zorg, het transport, het geld. ‘We stallen haar gewoon voor ons huisje aan het IJ’ (Ilco’s oplossing) bleek toch niet te werken. Het was vast een surrealistisch beeld geweest: zo’n wit paardje op het terras.
Maar we zochten en vonden een buitenplaats: een droomachtige manege in het groen van de randen van de stad.

Schilderij

De reis was trauma nummer zoveel maar langzaam komt Pegasus tot rust in Diemen. En Chaia met haar. Ze moet met haar fiets in de metro tot bijna het eindpunt, waar het groener is dan het ooit in Spanje zal zijn. Dat is een klus, maar eenmaal daar stap je een soort landelijk schilderij binnen – net als Maria Poppins op haar vrije dag.
En daar staat ze, onze Pega. Nog even in quarantaine maar in haar eigen weitje. Te eten en te eten. In Spanje was alles dor, het hooi en het water op rantsoen, hier mag ze de hele dag bijten in het allersappigste gras. En kijken naar grote bruine droompaarden verderop. Nog even en ze mag bij een kudde.
Meisje en paard. Als ik Chaia en Pega zo samen zie, weet ik dat het goed komt. Alles.

4 reacties op “Pegasus’ zevende hemel”

Ik hoop dat ze geen koliek krijgt. Te veel eten voor een paard is, net als bij mensen, ook niet goed. Maar ze zullen bij die manege wel weten wat ze doen, neem ik aan.

Laat een antwoord achter aan Ada Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *