Ik was een beetje dronken en ik schreef iets op, waarvan ik dacht dat het een prachtig begin zou zijn voor een blog – of misschien zelfs een kort verhaal.
De volgende dag las ik het terug.
Dit stond er: ‘De dochters waren op vakantie met vrienden en J was nog in Vlissingen. Ik was terug gekomen voor werk. En ik was helemaal alleen.’
Verslavingen
Tsja, schrijven onder invloed. Misschien gaat muziek maken onder invloed beter. In de praktijk heb ik toch echt een helder hoofd nodig. Wat niet betekent dat je niet kunt hallucineren tijdens het schrijven – maar dat zijn meestal korte momenten. Toch zijn dat de momenten dat er meestal wel prachtige zinnen uit je pen komen. Het is in ieder geval mijn grootste verslaving: die momentjes. Alle andere mogelijke verslavingen houd ik zoveel mogelijk op afstand, ik ken mezelf een beetje te goed wat dat betreft.
Maar ja, ik was dus alleen een paar avonden, samen met MTV’s Are you the one – dat was net het niveau dat ik aankon. Ik wist dat ik goed voor mezelf moest zorgen en dat soort dingen, maar veel verder dan een goede fles wijn ging dat zorgen niet. Elke avond opnieuw. Was ik mijn moeder dan zou ik mezelf streng toespreken. Hou nu maar weer op met dat gezuip, dat gaat je veel te makkelijk af. Zorg in plaats daarvan écht goed voor jezelf, met gegrilde groentes en vers fruit en was je vette haren, fiks die bladderende nagellak. Haal het weg of doe er een nieuwe kleur op want dit is alleen maar armoedig. Van die dingen die moeders zeggen.
Maar dat was dus precies het ding. Er was geen moeder.
