Januari 2010- januari 2020

Ik kijk naar mijn afgelopen decennium. 

De helft van die tijd woonde ik in Spanje, de andere helft weer in Amsterdam, op twee plekken.
Ergens onderweg had ik ineens geen basisschoolkinderen meer. Twee kinderen deden eindexamen en gingen hun eigen gang. Ze gingen ook allebei veel reizen.
Ikzelf reisde een stuk minder dan in het decennium ervoor. Grootste reis was twee maanden Indonesie.
Ik schreef tien boeken. Tien! Ongetwijfeld mijn meest productieve tijd als schrijver. Stopte met serieschrijven en ging de diepte in.
Ik kreeg rimpels en grijze haren, passeerde de vijftiggrens. Vond mezelf bij vlagen mooier dan ooit, ook omdat ik mezelf ineens zag door nieuwe ogen – precies zoals in het gedicht van Cummings i like my body when it is with your (zoek maar op).
Maakte nieuwe vrienden, een paar voor sowieso voor altijd (hallo Jowi!), veranderde mijn facebookstatus uiteindelijk weer naar ‘heeft een relatie’ – hoewel ik de liefde een stuk raadselachtiger vind dan een decennium geleden.
Mijn moeder ging niet dood maar wel vaak bijna. Dit was ook haar decennium.
Lievelingsboeken die met me mee reisden: Ik geef je de zon, De vrouw van de tijdreiziger; een handjevol gedichten. Ik huilde bij nogal veel films en muziek. Heb sowieso meer gehuild dan alle voorgaande decennia bij elkaar. Ik heb mezelf beter leren kennen dan alle voorgaande decennia bij elkaar.
Het was het decennium van de opkomst van de goede koffie, de havermelk, gezonder eten, ik kookte me suf. Besloot champagne alleen nog maar uit coupes te drinken. En godzijdank werden de broeken eindelijk weer high waist. 

Dit blog was een constante. De liefde voor drie dochters was dat ook. En altijd dat handjevol vriendinnen zonder wie ik… maar dat heb ik laatst al geschreven. 

Wat zal het volgende decennium brengen? Ik heb echt geen idee. En dat is verrukkelijk, een boek dat je nog moet lezen, de nieuwe jurk nog onverwassen. 

Dank jullie allemaal voor het lezen van mijn blog, mijn stukjes. Er is zoveel liefde, overal. 

Anna