Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Countdown

Mijn dochter had nog minder dan zestig jaar te leven – wat best kort is gezien haar leeftijd en het feit dat mensen ouder en ouder worden gemiddeld. Maar haar vriendin  had nog maar acht uur.

Het is een app die hoort bij een film en je kunt uitrekenen hoe lang je nog te leven hebt.

Entertainment

J en ik zagen de app ook, hij stond bij entertainment. We hadden net iemand begraven, veel te jong, en de app was actueler dan ooit. Hoe lang heb je nog? Of neem mijn moeder die zelf altijd heeft voorspeld dat ze 84  wordt en dat nu sinds gisteren is. Hebben we nu dus voor het allerlaatst haar verjaardag gevierd en liedjes met haar gezongen?
Gelukkig gaf iemand mij gisteren ook een gedichtje van Pessoa. Een cadeautje van woorden was dat:

Voorbij de bocht in de weg
ligt misschien een plas, en misschien een kasteel
En misschien alleen de voorzetting van de weg.
Ik weet het niet en vraag het niet.
Zolang ik op de weg loop en voor de bocht
kijk ik naar de weg slechts voor de bocht…

En dat helpt. Meer en beter dan met zo’n app te gaan goochelen. Want ja, er is een weg, er is een bocht. Daarachter kan alles wel liggen, een beetje zoals Schrödingers kat wel en niet dood in zijn doos.
Maar nu.
Ben ik.
Hier. 

En wat betreft die vriendin van de dochter met nog acht uur te leven. Op het moment supreme waren alle vrienden in haar buurt gebleven. Cliffhanger: ze leeft nog. 

 

2 reacties op “Countdown”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *