Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Ode aan mijn Dunya

Lieve Dunya,

Ik schrijf dit op Terschelling aan de vooravond van je verjaardag. Nog steeds is dat wat je wilt met mij in de zomervakantie: een huisje op de Wadden en dan lekker veel vriendinnen mee.
Jullie zitten nu spelletjes te doen met elkaar, precies zoals ik hoopte. Ik houd op zich mijn hart wel vast voor al die hitsige puberjongens met pukkels en sigaretten die in groten getale op de boot waren en uitwaaierden over het hele eiland tot in de supermarkt aan toe (in het karretje: bier, chips en ‘o ja we moeten ook nog eten’ – knakworsten). Om de hoek is namelijk de jongerencamping. Ik zag die jongens heus wel kijken naar jullie – en jullie zagen dat natuurlijk ook feilloos. 

Maar goed, op dit moment doen jullie lekker spelletjes en eten snoep. 

Maandag word je zestien. 

Je houdt niet van musea, hoeveel trucs ik ook toepas. Melancholie is jou vreemd, als je verdrietig bent dan wapen je je. Je bent een doener en een pragmaticus. Sport is een uitlaatklep, de natuur is dat ook. Alle jongens vinden je geweldig, je wilt later in het leger. Kortom, het is dat ik je zelf heb opgevangen bij de geboorte, anders zou ik zeggen dat jij en ik niks met elkaar te maken hebben.

Het spelletje is ineens voorbij, jullie gaan nu nog even naar buiten met elkaar, ik hoor het gesprek daarover, zonder op te kijken. Natuurlijk wil ik zeggen: kom gauw weer terug, liefst nog voor donker, doe niet dit en doe zeker ook niet dat en o ja, hou je verre van de puberjongens met hun hysterische hormonen.
Ik zeg: ‘Veel plezier. Tot straks.’ 

Het is dus niet omdat je een mini me bent. Dan moet het wel iets anders zijn, iets als opposites attract en ook iets moeilijker te definiëren wat te maken heeft met hoe we samen gegroeid zijn van eerste stapjes naar grotere stapjes, en zevenmijlslaarzen, door dik en dun.
Dat ik blij van je word.
Dat je altijd mijn jongste blijft.
Dat ik ik zo goed zie hoe je gaat. Dat ik je zie. 

Zestien!

Wat een prachtige leeftijd lieverd, en wat doe je het goed, dat groeien. 

Mama

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *