Ach die leuke dikke brievenbussen, wat jammer toch dat ze weg zijn.
Ik knutselde er een keer eentje voor Sinterklaas, dat was nog best moeilijk. Het hielp dat ik er toen tegenover eentje woonde. Altijd handig.
Buik
Een keer ben ik naast die brievenbus blijven wachten tot hij geleegd werd. De brief aan mijn toenmalig beoogd vriendje voelde bij nader inzien toch wat te frivool. Het beeld van al die brieven die bij het legen uit de dikke buik rolden ben ik nooit vergeten. Zoveel verhalen!
En nu we het er toch over hebben, wat is er gebeurd met de brief? En nu niet zeggen dat we allemaal mailen en appen want dat doe ik ook. Maar een brief, een kaart, letters op papier, dat is toch iets anders? Ik stuur nog steeds af en toe een kaart of een brief naar iemand van wie ik hou. Echt belangrijke dingen (sollicitaties!) gaan beter op papier, lieve woorden kun je zo beter bewaren.
Ik ben nog steeds als een kind zo blij als er een echte brief voor mij op de deurmat ligt. Tussen de enge blauwe brieven en de constante stroom van gemeentebrieven door. Een brief kan je vastpakken, een kus geven, beheksen.
Dat deed ik zondag nog met een zeer belangrijke brief. En toen gooide ik hem op hoop van zeggen in de laatste brievenbus van Amsterdam. Ik hoorde hem zachtjes vallen. Goede reis brief, doe je werk!
