Horror

‘Is er hier iemand in de zaal die nooit, zakelijk of privé in een pittig conflict is beland?’ Interviewer Frenk stond voor een volle theaterzaal. Niemand stak zijn vinger op.
Ja, toch. Eén persoon. 

Dat was de man naast mij, J dus. De rest van de avond kwamen er voortdurend mensen op hem af, geïntrigeerd door ‘de man zonder conflicten.’

Cult

Ik snapte het wel. J. is een zachtaardig iemand, ook al is zijn geuzennaam dan Mr. Horror. In die hoedanigheid moet hij soms opdraven op de radio of tv, vooral als er weer een of andere zombiefilmer is overleden. J zegt best vaak nee, maar nu komt zijn Halloween Horrorshow eraan en ook een cultfestival in Kriterion dat door hem is verzonnen en nog heel nieuw, dus toen de 5 uur show laatst belde, zei hij ja. Een goeie kans om reclame te kunnen maken. Dus J naar de studio, een uur daar aan tafel gezeten en naar eigen zeggen ‘heel leuk over horror gepraat.’ ‘En je festivals?’ vroeg ik. Ja, dat was een beetje jammer, die was hij in het vuur van het gesprek helemaal vergeten te noemen. Zo’n man dus.
Het is niet dat hij een doetje is. Ik word wel eens onredelijk kwaad op hem, ik denk dat dat hoort bij de klus die scheiden heet. Eerst werd J dan boos terug. Maar ik zei een keer dat het meestal niks met hem te maken had en dat hij in zo’n geval beter even niks kan zeggen of juist zijn armen om me heen slaan. En sindsdien doet hij dat.

Maar ik weet dus dat hij het kan, boos worden. Gelukkig maar, want een leven totaal zonder conflicten lijkt me doodeng en onnatuurlijk – dat is pas echt horror. 

(foto: J en ik verstoppertje aan het doen in een museum)