Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Licht

Mannen. Ik zou er vaker over moeten schrijven.

Liefde en lust doen fascinerende dingen met de meest stabiele, onafhankelijke vrouwen. Nee, geen ontboezeming, simpelweg een op eindeloos veel observatie gebaseerde constatering.

Gevallen vrouw

Er zal voor mij altijd die eerste grote liefde blijven, de vader van mijn kinderen. Decennialang was hij ook de enige. Maar als je gaat scheiden verandert alles. Mannen. Ze kruipen onder allerlei stenen vandaan, stenen die je zelf optilt, of stenen die je nooit zelf opgetild zou hebben. Wie zegt dat Facebook geen datingsite is en sowieso dat hele Internet, die liegt. Het chat, het lult, het flirt, het gluurt, het etaleert, het verleidt, het bemoeit, het troost – soms. Voeg daarbij nogal veel mannen in real life die graag een gevallen vrouw komen redden, of in ieder geval voor eventjes.
Al snel kwam het moment dat ik tegen mijn beste vriendinnen vanuit de grond van mijn hart verzuchtte: ‘Mannen. Geen idee wat ze toevoegen aan mijn leven, het gaat heel goed zonder hen.’
De dag daarna botste ik tegen Mr H op.

Mr H

Mr Horror is een begrip in de wereld van de genrefilms. Dat was hij al toen ik twintig jaar geleden kort met hem samenwerkte. Ineens stond hij weer voor me, per ongeluk. ‘Anna,’ zei hij oprecht geinteresseerd. ‘Wat is er toch allemaal aan de hand in jouw leven?’
We gingen eten om bij te praten, het was volle maan. We vroegen ons allebei af of het eigenlijk een date was, en we wisten allebei niet of we dat eigenlijk wel wilden.
Mijn leven is vol met kinderen, met schrijven en met al die pieces of the life I left behind. Mr H snapt dat en toch is hij gebleven. Mr H snapt eigenlijk nogal veel. Ik ga er verder geen label op plakken, het is zo al eng genoeg – en niet omdat ik nu ineens veel meer horrorfilms kijk.
Het is ook heel zacht.

15216001_1462206793793560_803482018_o

Één reactie op “Licht”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *