Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Zo dochter

De leuke American guy voelt zich misselijk. Hij vlucht de wc in en de cobra, die nog niet zo lang geleden zijn mond in is gegleden, zoekt nu een bloederige uitweg via zijn oog.

Urenlang horror-series kijken, mijn twaalfjarige dochter is er dol op. ‘Die serie is zestienplus hoor, Dunya.’ ‘Ja, dus?’ ‘Wil je niet liever op de eerste dag van je vakantie een romantische film kijken? Dan zoek ik er wel eentje uit.’ ‘Ma-ham…’

Hakschoentjes

Dit is dus mijn jongste meisje die nooit uit zichzelf een boek pakt al is in haar huis een fantastische young adult bibliotheek. Die een hekel heeft aan ‘gezellig’ aan tafel blijven zitten, altijd aan het voetballen is, aan het klimmen, zwemmen in de kou en in de nacht. Haar leuke kamertje (het mooiste van het huis) is permanent een ranzig slagveld en ze slaapt bij voorkeur op de zolder/vliering waar ze een soort rovershol heeft. O ja, en zij (dochter van een taartenbakster) houdt niet van taart. Wel van dingen die vies en fout zijn. Heeft ze net gegeten, gaat ze weer twee zakken chips scoren Overal snoepverpakkingen in haar kamer, er valt niet tegenop te opvoeden.
Dus toen ze zei ‘Mama, ik wil hakschoentjes voor het schoolfeest, ga je mee kopen?’ was dat een feestelijke verrasssing.

Gepocheerd ei

We kochten de schoentjes in de uitverkoop, eigenlijk iets te klein maar ik wist toch al dat ze ze maar twee of drie keer zou dragen.  Liever nog dan al die schoenenwinkels wilden zij en haar vriendin eigenlijk de Levis store in,  en daar kochten ze precies hetzelfde shirt dat inderdaad een hot item bleek, nog terwijl we in de winkel stonden raakte het uitverkocht. ‘Ik trakteer je op een lunch’ zei mijn dochter zwaaiend met een vijfje en we gingen zitten op een veel te duur terras aan de gracht. Sandwich tartaar met gepocheerd kwartelei (‘iew mama, wat is dat?’).
Bij de Etos kochten we tenslotte make up die ook nog nodig was voor het schoolfeest en terwijl we stonden te wachten in een lange rij voor de kassa, pakte ik een dropje uit de snoepbakken die daar stonden, het waren van die bakken waar je zelf drop uit kunt scheppen in een puntzak. Dunya zag dat, liep terug, pakte ook een dropje of twee (drie) uit die bakken en at het op. ‘Zo moeder, zo dochter,’  zei ze tevreden.

(links Dunya, rechts Kim Joy)

Één reactie op “Zo dochter”

Laat een antwoord achter aan Ada Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *