Herfst

Het is herfst, tuin vol eikels, schoolpleinen vol kastanjes. Er zit een specht in de boom voor het huis. heel overdreven spechterig een gat te rammen in de stam. In de andere boom zit een roodborstje en op het dak van de bar zit de huisreiger Harry. Allemaal vogels die ik best wel lang niet heb gezien. Net als die eikels enzovoort.
En daardoor weet ik dat ik thuis ben.

Door de pap van herfstblaadjes banjert een stralend stel dat volgende week hier komt trouwen. Het eerste huwelijk in het Mandelahuisje!
Maar eerst slapen hier nog twee Engelse jongens die gekomen zijn voor het Amsterdam Dance Event. Ze noemen mij  mom omdat ik ze streng toespreek dat ze het eten dat ik voor ze heb gekookt niet in bed mogen opeten. Wielzakjes (en meer) all over the place. Weer vrouwenbezoek. ‘This is my sister.’  ‘This is mine.’ Ze slapen de hele dag en als ik zelf naar bed ga zie ik ze net nog de nacht in verdwijnen voor het zoveelste feest. Moederlijk bezorgd staar ik ze na vanachter het raam. Voorzichtig met al die pillen jongens.
Het vergt even wat opruimwerk als ze eindelijk weg zijn. Net op tijd voor de volgende gasten: een blij Nederlands stel, ze hebben iets te vieren. ‘Kan de prosecco klaar staan?’

Altijd even fotogeniek

In Spanje ging de zomer naadloos over in de winter. Dat betekende vooral dat het ’s nachts ging vriezen. Heel vaak was de lucht dan nog knalblauw. En de bomen bleven ook precies hetzelfde. Olijfbomen verliezen nooit hun blaadjes, ze worden niet eens bruin. Dus eigenlijk was het uitzicht het hele jaar hetzelfde: blauwe luchten boven heuvels en heuvels vol olijfbomen. Zo ziet denk ik het paradijs eruit: tijdloos en onvergankelijk, altijd even fotogeniek. Het paradijs, de eeuwigheid.
Daar denk ik aan als ik het bed opmaak met de hartjeskussens. Alleen ik zie nog dat de Engelse jongens zijn geweest. En er is één hartjeskussen verpest. Had ik die jongens dan liever niet gehad? Liever alleen maar blije stelletjes in dit liefdesnestje? Ach…
Buiten slaat de regen tegen het glas. Alles kledderig, kil en een beetje vies. Donkere wolken. Maar mijn hoofd helderder dan het in jaren is geweest. Ik hou geloof ik niet zo van de eeuwigheid.