Categorieën
Verhalen van een Amsterdams leven

Ben ik een Nelson?

‘Ben ik een Nelson?’ Met die gedachte werd ik vanmorgen wakker.
Het kwam natuurlijk door de presentatie van het prachtige boek van Ilco (en vele anderen) afgelopen zondag. Be a Nelson heet het, vanuit de gedachte: ooit was Nelson Mandela ook maar gewoon een jochie en vice versa: dat jochie zit vast ook wel in jou.

Inspiratie

Het leuke van het boek is dat er zoveel verschillende types in staan, van een kindsoldaat die vredesactivist werd tot een van de trouwste podiumbouwers bij Bevrijdingspop. Wandelaars, journalisten, zelfs een junglegids – en veel muzikanten natuurlijk. Allemaal dapper aan het bouwen aan een betere wereld.
Tijdens de presentatie viel 1 woord denk ik wel honderd keer: inspiratie. En ja, het is een inspirerend boek. Maar ook een confronterend boek. Sluimert er dan ook een Nelsoni mij? En moet ik die niet eigenlijk wakker kussen? Bij zoveel positieve strijders wil je niet achterblijven natuurlijk.
Ik ben niet zo’n strijder en zeker niet in de frontlinie. Laat mij maar lekker taarten bakken, boeken schrijven. De wereld kan ik niet altijd even goed aan.
Ilco memoreerde op het podium hoe hij MasterPeace verzon na een nachtmerrieachtige ervaring die wij als gezin hadden in Rwanda, waar we vrij direct met de verschrikkelijkheid van de genocide geconfronteerd werden. Ik herinner me die dag. Dat mijn middelste dochter niet mee wilde het gruwelkabinet in, maar ergens buiten ging spelen. Dat ik eigenlijk achter haar aan wilde lopen. Dat ik daarna nog heel lang heb moeten huilen. Dat ik dat opschreef: ‘Ik moet zo huilen.’
Dat wij mensen afschuwelijk zijn, dat nam ik daar vooral van mee.

Hoop

Meer nog dan het strijdbare leer ik van de Nelsons van deze wereld de waarde van hoop. Als ik me allang heb afgewend, gaan zij toch gewoon door met wat het dan ook is dat ze moeten doen. Dat zie je heel goed in Be a Nelson. De lust for life spat van alle pagina’s af.
Alleen al daarom zou je dat boek moeten kopen.

2 reacties op “Ben ik een Nelson?”

Ja hoor, jij bent ook een Nelson. Op het gebied van de activiteiten van Ilco ben jij zijn stille wederhelft. Zonder jou had hij het niet kunnen doen.
Er zijn veel mensen die in stilte iets doen. Ik ken er (gelukkig) genoeg! Die zie je niet, maar ze zijn er zeker!

Laat een antwoord achter aan Marcel Sukel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *