Categorieën
Verhalen van de berg

Waar de dingen zich bevinden

Mama, er is ineens geen kattenvoer meer. Mama help, waar zijn AL mijn onderbroeken? Mama, ik heb het nú nodig, waar is mijn verzekeringspasje? Mijn pianopartituur? En mijnmijnmijn…
In dat lelijke plastic doosje met de verpieterde visitekaartjes. Op de piano. Heb je al in die emmer bij de deur gekeken? (‘emmer? sinds wanneer hebben wij een emmer bij de deur? sinds wanneer hebben wij überhaupt emmers?’) In de kast bij je zus misschien? Dit zijn -in willekeurige volgorde- de antwoorden op de vorige vragen. Ik weet het best vaak. Dat maakt me idioot blij, ik kan er elke keer minutenlang van nagenieten.

Keizer zonder kleren

Zoals in telefoonverkeer 75% van de gesprekken gaat over het lokalisereren van personen (‘ik ben er al, waar ben jij?’), zo gaat de communicatie in een gezin voornamelijk over waar de dingen zich bevinden. Het helpt als je goed bent in Memory. Je moet op een of andere manier voortdurend filmpjes maken als je door het huis loopt. Zodat je later achteloos kan opdiepen: ’Ik had die poederbus gezien maar op een rare plaats…. Ja, ik weet het! Bij de wasbak van de wc.’ Ook moet je onthouden hoe het transport zich ontrolt, wie op welke dagen waar moet zijn of worden opgepikt en hoe dat soepel te combineren met maar één auto en geen fietsen. Tenslotte is het correct als je de agenda’s van de kinderen een beetje bijhoudt, zodat je ze kunt feliciteren met hun beste vriendin of op het goede moment succes wensen met hun proefwerk – en dan niet het verkeerde proefwerk.
Ik doe al die dingen! En elke keer als het me lukt, ben ik weer opgelucht. Mijn eigen chaos blijkt toch nog iets van logica in zich te dragen (over de keren dat het niet lukt een andere keer). Mijn brein is niet al te vastgeroest, ook altijd een hele opluchting.

En er is nog iets anders waardoor ik op zulke momenten wel kan juichen dat ik geen keizer zonder kleren ben. Elke keer dat het me lukt om de dingen te vinden of anderszins coherent en betrokken uit de hoek te komen, voel ik me zo’n MOEDER. Moeders weten alles, snappen alles, leven met alles mee. Kijk mij het nou eens goed doen, net echt!

2 reacties op “Waar de dingen zich bevinden”

Zo herkenbaar! Dit houdt voorlopig de Alzheimer buiten de deur; de hele dag voor 3 mensen nadenken (mijn man is namelijk net zo erg als de kinderen) en soms voelt dat zooooo goed 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *