Categorieën
Verhalen van de berg

Guilty

Ik danste door het huis op een cd die ik al meerdere keren uit de prullenbak heb gevist omdat ze hem hier allemaal stom vinden. En ik dacht: laat ze nog niet thuiskomen, nog lang niet…

Mijn man en heel veel kinderen gingen skiën op de Sierra Nevada, En ik  bleef achter; de hele dag home alone, ik had er zo’n zin in.

Pleasures

Ik kon nergens heen want ik had geen auto. Maar ik wilde ook nergens heen; ik ging schrijven. Ik ben echt heel raar als ik schrijf. Ik mompel en ik wiebel en nog wel wat meer. Dunya heeft het een keer gefilmd en als ze dat ooit ergens post onterf ik haar. Maar nu kon ik dat dus schaamteloos doen en de dag duurde en duurde maar. Ik bakte ook nog een bananecake en ik waste de vaat weg van twee dagen (handmatig). En dat alles met mijn eigen muziek over de speakers, met een paar guilty pleasures ertussen (maar hoe bevrijdend is het om alle teksten van Abba uit je hoofd mee te kunnen zingen).
Het werd alweer donker buiten en ik had het nog steeds zo gezellig met mezelf, ik dacht zelfs: ik hoop dat het nog lekker lang duurt, misschien staat er wel een file in de sneeuw.

Mannen in rode pakken

Maar toen duurde het wel héél lang. De lasagne in de oven werd steeds minder lekker. Er knaagde iets van schuldgevoel, wat had ik ze toegewenst, file? Dat skiën is best eng natuurlijk, zo hard als ze gaan. Als ze maar niet… Het zou toch niet…  Ik zette de oven uit en checkte nog maar eens mijn telefoon. Alle buitenlichtjes op de patio brandden uitnodigend.
Eindelijk hoorde ik de Landrover, en rende Dunya mijn keuken binnen, inderdaad met een Verhaal. Er was een stoeltjeslift blijven hangen, wel een uur lang. Dunya zat erin, gelukkig met Ilco. ‘Het werd zó koud mama. Ik kon mijn handen niet meer bewegen, het deed zo’n pijn. En papa zijn gezicht en baard waren helemaal wit geworden.’ Toen ze uiteindelijk gered werden, waren er ‘mannen in rode pakken’ met dekentjes en soep en zelfs een soort ad hoc ehbo-tent. Ze blijft er maar over doorpraten, echt zo;’n herinnering die je nooit meer vergeet.
Gelukkig heb ik bananencake gebakken.

2 reacties op “Guilty”

Laat een antwoord achter aan Ada Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *