Lijstje!

Voor Leesplein maakte ik een lijstje van de tien boeken die mijn leven veranderden. Dit zijn ze.

Een weeffout in onze sterren (John Green)
Dit boek kreeg ik aan het begin van dit jaar als welkomstcadeau van mijn nieuwe uitgever. Ik las het in het vliegtuig terug naar mijn huis in Spanje en huilde de hele vlucht. Boeken waar je om moet huilen zijn toch vaak de beste. En na dit boek keek ik echt een beetje anders naar de wereld. Hoe gruwelijk het vaak ook is allemaal, het universum is prachtig en ‘wil opgemerkt worden.’

De boekendief (Markus Zusak)
Dit zegt de Dood: ‘Er is een veelheid van verhalen waar ik mij tijdens mijn werkzaamheden door laat afleiden, net als door de kleuren. Ik verzamel ze op de ongelukkigste, ongelooflijkste plekken en denk er graag aan terwijl ik werk.’ Een boek over het allerergste – en dat het toch troost.

Hoe ik nu leef (Meg Rosoff)
Dit boek irriteerde me mateloos, een soort nieuwe liefde waar je eerst helemaal geen zin in hebt. Maar toen werd ik getroffen door de rare sfeer, de originele hoofdpersoon en al het gif van de oorlog waar dit boek over gaat. En bleef totaal ontredderd achter.

Voor donker thuis (Sue Ellen Bridgers)
Het eerste echte meidenboek dat ik las, met de allerbeste zoenscènes ever. Ik kreeg het op mijn twaalfde verjaardag van mijn grootmoeder. Fascinerende woorden die ik toen en daarna nooit ben vergeten: ‘die vochtige nachtgeur van zaad en zweet’.

Kees de jongen (Theo Thijssen)
Om hoe het mij is voorgelezen, twee keer nog wel. Eerst door mijn ontroerde vader, later door mijn ontroerde toverjurf Mieke. Hoe zij allebei de naam ‘Rosa Overbeek’ declameerden… je wilde er zo in bijten.

Alice in wonderland (Lewis Carroll)
Ik weet dat het mode is om dit boek stom te vinden en ik snap ook nog wel waarom. Maar de kracht van de beelden, de sfeer! De symbolen zijn zo oer, ik kom er zelf altijd weer op uit. En nooit kan ik fatsoenlijk gearmd lopen met iemand die net iets groter is dan ik (mijn dochter bijvoorbeeld) zonder te denken aan de kin van de hertogin die in je schouder priemt.

Sjakie en de chocoladefabriek (Roald Dahl)
Niet om die chocoladefabriek, hoe lekker die ook is. Maar om het feestelijke, spannende besef dat dat je dus altijd zomaar de gouden toegangskaart kunt vinden, hoe onvoorstelbaar het ook lijkt.

De sneeuwkoningin (Andersen)
Omdat je het er koud van krijgt, onherroepelijk. En dat ik dat beeld van die scherfjes in je oog nooit meer ben kwijtgeraakt. Gevaarlijk mooie vrouwen die je meenemen in witte sleeën, ik zie ze nog steeds.

Max en de maximonsters (Maurice Sendak)
Koning van de monsters te kunnen zijn, maar toch op tijd terug voor het eten ‘en het was nog warm.’

Een mandje vol amandelen
Het liedjesboek van mijn eerste herinneringen, van de schoot van mijn moeder, de piano van mijn vader, dat ruikt naar gestoofde appeltjes, warm als een kruik.

Hors concours: Kom hier Rosa
Vroeger veranderde ik mijn verhalen, tegenwoordig veranderen mijn boeken mij. Doodeng – en ook het geweldigste dat er is.

En nu jullie! Ga straks eens rustig zitten naast een kerstboom, met op schoot iets om te schrijven. Maak in gedachten een reis langs de ijkpunten van je leven en herinner je wat je toen las. Vergeet alle andere eindejaarslijstjes, maar maak alleen dit ene: wat waren de boeken die JOUW leven veranderden?

Verschenen als column op Leesplein:
http://www.leesplein.nl/LL_plein.php?hm=1&sm=2&id=108