Categorieën
Verhalen van de berg

So lonely

37 eenzame sokken. Wie doet ons dat na? Resultaat van een afgedwongen opruimactie op de kamers van de meiden. En nu weet ik niet zo goed wat ik ermee moet.

Weggooien? Het zijn nog heel goede sokken, gestipt en gebloemd en in fijne meisjeskleuren. De kindertjes in Afrika zouden… En stel dat we toch ineens die andere helften tegenkomen. Ik weet eigenlijk zeker dat ik op het moment dat ik ze weggooi, al die andere sokken ga vinden. Naast de wasmand. Tussen de onderbroeken. In een oude gymtas. Achter de radiator. Sterker nog, ik geloof dat ik al een keertje eerder zo rigoreus en harteloos ben geweest. En als ik toen, minder ongeduldig, me wat had ingehouden en al die verloren sokken wat meer rust en ruimte had gegund, was dit probleem nu veel kleiner geweest. Hoewel, ik zie toch ook wel een paar gloednieuwe sokken in het rijtje, nog nostalgisch (voor ons dan) ruikend naar de Hema waar we in oktober waren voor onderbroeken en, ja, sokken. Hoe kan het nu zo snel alweer zo mis zijn gegaan?
Ok, Dunya verknipt nog wel eens een sok. Dan krijg je namelijk een ideaal wollen barbiejurkje, heeft ze ontdekt. Is ook zo (probeer maar eens). Maar 37 barbiejurkjes? Dat was me dan heus wel opgevallen. En er zijn heus grenzen aan mijn moederlijke vertedering.

Klaagmuur

‘Klaagmuur van eenzame sokken’. Zo heet een kunstwerk in de Tweede Kamer, helemaal gemaakt van… ja, inderdaad. Maar ja, daar zijn onze 37 sokken te laat voor. Al dagen liggen ze op de rand van de bank slachtoffer te zijn van mijn besluiteloosheid. Heel goede sokken dus, met stippen en bloemen en zonder een gaatje erin. Niet verwassen, heerlijk zacht. Sokken die er nog echt zin in hebben. Die vol verwachting in de Hema of op de markt hebben liggen uitkijken naar welk lief meisjesvoetje ze zouden mogen verwarmen. Iemand heeft ze ontworpen, iemand heeft ze gebreid, iemand (wij) heeft ze uitgekozen – en toen begon hun avontuur.
Dat heeft niet lang geduurd. Een sok zonder wederhelft is als een boek zonder lezers of een nieuwe winkel zonder klanten. Bijna niet te verdragen zo treurig.
Zullen Dunya en ik dan maar een winkeltje in wollige barbiejurkjes gaan beginnen?

7 reacties op “So lonely”

mischien een nieuwe trend zetten van 2 verschillende sokken aan trekken , hielp mij vroeger door de sokken berg heen :))

Lieve Anna,
Zo aan de foto te zien, weet ik nu waar de wederhelften van Lindes en waarschijnlijk ook Blumes sokken zijn gebleven! Twee verschillende sokken doen onze meiden al jaren. Anats vriendin Brigitte zelfs altijd, als een soort bijgeloof!
Liefs, Anne

Ik zie het al: er is behoefte aan een nieuw boek. ‘Het eenzame sokkenboek’ Samen met Ilco die de foto’s maakt. Ik heb ooit zelf plannen gehad, na een soortgelijke opruimactie. Onze oogst was minder kleurrijk, maar minstens even groot.
Naast barbiejurkjes zie ik o.a. de volgende mogelijkheden: poppentheater met sokpoppen, vullen met olijfpitten (droge) op de kachel leggen en als kruik in bed nemen, of met lavendel vullen en tussen de kleren. Hele witte kunnen misschien nog een tweede leven tegmoetzien als koffiefilter, een wilde losse sokken kerstboom bij de poort. De kleinste om een telefoon of I-pod.
En de adventkalender prominent in het midden.
Wordt een hit – ik voel het.
Ik verzorg graag het deel met knutselinstructies 😉

He ja, laat iemand die handschoen (?) oppakken en er een fijn wc-boek van maken. Ik zag vandaag zelfs een Spaanse reclame (voor wasdrogers): calzetin busca pareja (sok zoekt wederhelft). Een boek vol knutseltips van Nancy. En dan schrijf ik het requiem.

Laat een antwoord achter aan Anna Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *