Categorieën
Verhalen van de berg

A place of death

In de krochten van Montefrio ontdek ik iets: een tanatorio. Een wát?
Op mijn toeristische route met gasten kom ik er steeds langs want het ligt pal naast de grote rotsen. Dan kijkt meteen niemand meer naar die rotsen (die toch heel spectaculair zijn, een beetje Turks). ‘Ta-na-to-rio – wat is dat?’  vraagt er altijd wel eentje dromerig. Want het ziet er zo mooi uit daar. Zo mooi en zo ver weg. Er staat een groot hek omheen, maar daarachter zie je overal bougainville en echt groen gras (bijzonder in Zuid Spanje). Er is wit, zacht grint en bankjes in de schaduw. En het rare is: nooit zie je er iemand. Alsof je naar een luchtspiegeling staat te kijken.

Voorportaal

‘Dat is een sanatorium,’  zeg ik meestal, met de air van een reisleider, en ik voeg er soms aan toe dat er kennelijk nooit iemand ziek is bij ons. Maar dat geloven de meeste gasten niet. En ik weet zelf ook heus wel: tanathos betekent dood in het oudgrieks. Is het dan een crematorium? Zo pal naast de stad?
In mijn gedachten wordt het tanatorio een soort voorportaal, de plek waar Harry Potter even dood kon zijn en met Perkamentus praten. Ik wil er steeds heen, kijken of ik iemand zie. Jeroen, Wim, Laura, grootje of andere bewoners van het tanatorio. Van MIJN tanatorio want iedereen ontmoet daar zijn eigen doden, zou dat niet mooi zijn?

Inquisitie

Maar ja, dan ga ik op een dag natuurlijk toch uitzoeken wat het echt betekent. En alles verandert opnieuw. Want google zegt doodleuk over tanathorium: A place where people are received in order to be killed; a place of death. Huh? Daar verandert dat lieflijke Montefrio voor mijn geestesoog in een griezelig Inquisitie-bolwerk. A place of death – hoe horrorfilm klinkt dat? Wat gebeurt er allemaal achter dat hek en onder de bougainville als niemand kijkt? En ik maar denken dat het hier allemaal doodgoeie (!) olijfboeren zijn…
Nog weer later zoek ik het op bij de Spaanse google dan blijkt dat een tanatorio een plek is waar je ‘de laatste nacht voor de begrafenis kunt waken bij een dode’. Weer een mysterie minder. Hoewel, waarom zie ik daar dan nooit iemand in- of uitgaan? Zijn er geen doden in Montefrio? Gebeurt dat waken heel stiekem in het donker? Of….?

3 reacties op “A place of death”

jeetje, heb ik me, wonende in Spanje, zoveel jaren afgevraagd wat dat nu was. Een tanatorio. Die bordjes staan namelijk op veel meer plaatsen in Spanje. Blij dat het raadsel nu is opgelost!

Hoi Anna,

Wat heb je dit toch wel trieste onderwerp mooi omschreven! Volgens mij is een tanatorio gewoon een rouwcentrum, in Nederland zien we vaak dat bij begrafenisondernemingen zelf die mogelijkheid geboden wordt.

Warme groet vanuit Jerez,
Caroline Maas

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *